مقدمه

    ارزیابی و ارزشیابی از اجزای مهم هر فرایند آموزشی است و هدف آن بهبود کیفیت و ارتقای اثربخشی برنامه و تعیین و تشخیص نقاط قوت و ضعف و ارایه راه کارهای مناسب برای از میان بردن نقاط ضعف می باشد .

    ارزشیابی از دیر باز در امر آموزش و به خصوص درحیطه آموزش عالی وجود داشته است و بعنوان یکی از کارکرد های مدیریت دانشگاهی نقش مهمی در برنامه ریزی صحیح ، اجرای موفق برنامه های آموزشی، بهبود کیفیت آموزشی در دانشگاه ها دارد .

    در واقع ارزشیابی یک فرآیند نظامدار ( سیستماتیک ) است که برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات  به منظور  تعیین میزان تحقق اهداف مورد نظر صورت می گیرد.

    به عبارت دیگر ارزشیابی تعیین  ارزش چیزی یا قضاوت درباره ارزش ، اهمیت، کیفیت و .... یک پدیده است این واژه زمانی که در آموزش  بکار  گرفته  می شود، طبیعتا در صدد قضاوت درباره مطلوبیت و ارزش پدیده های آموزشی از قبیل دانشجو ، استاد، نظام آموزشی ، برنامه درسی ، دانش آموختگان و .... است.
    کاربرد ارزشیابى درنظام آموزش پزشکى از اهمیت ویژه‌اى برخوردار است بدلیل آنکه هر نظامى باید نیروى انسانى کارآزموده با کیفیت مطلوب را براى عرضه مراقبتهاى درمانى و بهداشتى تربیت کند. از این رو کیفیت آموزشى وپژوهشى به ویژه دراین نظام که بطورمستقیم با سلامتى انسانها سروکار دارد باید مورد ارزیابى قرار گرفته و بطور مستمر بهبود یابد تا بتوان ازتحقق رسالت مأموریت و هدفهاى ویژه دانشگاه اطمینان یافت. این امر درصورتى انجام خواهد شد که نظام ارزشیابى دانشگاه درباره مطلوبیت عوامل درونداد (دانشجو، هیأت علمى، برنامه درسى وغیره) فرآیند (تدریس، یادگیرى، امکانات وغیره) وبرونداد (فارغ التحصیلان، تألیفات و غیره) به طور مستمر قضاوت به عمل آورد و حاصل آن را جهت بهبود امور (آموزشى، پژوهشى، عرضه خدمات تخصصى به جامعه) مورد استفاده تصمیم گیرندگان قرار دهد.


    6.1.8.0
    گروه دورانV6.1.8.0